Franco

Na clase de historia estamos a dar o momento da guerra civil española. Aunque é moito e as veces resulta demasiado pesado dentro do que cabe dámoslle un pouco de diversión a nosa ``maneira´´ como por exemplo cada vez que Adri di golpe de estado nos aplaudimos a un mesmo ritmillo e cando di sanjurjada facemos un amago de aplauso. A verdade é que é ridículo pero pode que sea que este curso está a acabar con nós jajaja.
Bueno como xa o propio nome indica hoxe vou falarvos un pouco de Franco e o que supuxo na nosa historia.
(O Ferrol, 1892 - Madrid, 1975) Militar e ditador español. Tras participar no errado golpe de estado do 18 de xullo de 1936 e liderar a vitoria das forzas sublevadas contra a Segunda República na subseguinte Guerra Civil (1936-1939), instaurou unha ditadura con reminiscencias fascistoides que perdurou ata a súa morte e que daría nome a todo un período da historia moderna de España: o franquismo (1939-1975).
Nacido nunha familia de clase media de tradición mariñeira, Francisco Franco elixiu a carreira militar, terminando en 1910 os seus estudos na Academia de Infantería de Toledo. Ascendeu rapidamente no escalafón por méritos de guerra, aproveitando a situación bélica de Marrocos, onde permaneceu destinado entre 1912 e 1926, con breves interrupcións: en 1923 era xa xefe da Lexión, e en 1926 converteuse no xeneral máis novo de Europa.

A brillante carreira de Francisco Franco continuou baixo distintos réximes políticos: coa ditadura de Miguel Primo de Rivera (1923-1930) chegou a dirixir a Academia Xeral Militar de Zaragoza (1928); coa Segunda República (1931-1936) participou na represión da Revolución de Asturias (1934), foi comandante en xefe do exército español en Marrocos (1935) e xefe do Estado Maior Central (1936). O goberno da Fronte Popular afastouno á Comandancia de Canarias, posto que ocupaba ao estalar a Guerra Civil española.
De ideas conservadoras, Franco valoraba sobre todo a orde e a autoridade. Desconfiaba do réxime parlamentario, do liberalismo e da democracia, aos que cría causantes da «decadencia» de España no século XX; a súa postura era representativa do grupo de militares «africanistas» que vían no exército a quintaesencia do patriotismo e a garantía da unidade nacional.
Por tales razóns Franco sumouse, aínda que a última hora, á conspiración preparada por varios militares para sublevarse contra a República en xullo de 1936. O «Alzamento Nacional» (eufemismo propagandístico co que os xenerais insurxentes bautizaron o golpe de estado) comezou o día 17 de xullo na península e o 18 de xullo en África, onde se achaba Franco, razón pola que o réxime identificou máis tarde esta última data como o seu momento fundacional. O fracaso da tentativa golpista na capital e en boa parte do territorio nacional deu lugar á Guerra Civil española, que duraría tres anos (1936-1939) e levaría a Franco ao poder. Tras pasar o estreito de Xibraltar á fronte do exército de África, Franco avanzou pola península cara ao norte. O 1 de outubro de 1936, os seus compañeiros de armas, reunidos nunha Xunta de Defensa Nacional en Burgos, elixíronlle xefe político e militar do bando sublevado.

Franco dirixiu a guerra con criterios conservadores, moi afastados da guerra rápida que propugnaban as doutrinas estratéxicas modernas. A unidade imposta no seu bando contrastaba cos enfrontamentos que desangraban ao bando leal á República; a disciplina e a profesionalidade das súas forzas, coa politización e o voluntarismo dos milicianos republicanos. A axuda militar que prestaron a Alemaña nazi e a Italia fascista tamén contribuíu á vitoria final de Franco (1 de abril de 1939).
Terminada a Guerra Civil, Franco impuxo en España un réxime de novo cuño, inicialmente aliñado cos fascismos de Hitler e Mussolini, que eran os seus aliados e inspiradores.

Fonte de información: http://www.biografiasyvidas.com/biografia/f/franco.htm