Esta vez toca falar un puco de Bombal e así sabedes un pouco máis de algunhas escritoras que non son tan nombradas.María Luisa Bombal naceu no Paseo Monterrey de Viña do Mar, o 8 de xuño de 1910. Aos oito anos de idade, tras a morte do seu pai, trasladouse a París, xunto á súa nai, Branca Anthes Precht, e irmás, cidade onde terminou a súa educación escolar e ingresou en 1928, á Facultade de Letras da Sorbonne, carreira que culminou tres anos máis tarde coa presentación dunha tese sobre Prosper Mérimée. Concluídos os seus estudos universitarios, regresou a Chile para reunirse coa súa nai e irmás; foi precisamente no momento do seu arribo ás costas chilenas, cando coñeceu un mozo amigo da familia, chamado Eulogio Sánchez Errázuriz, con quen pronto iniciou unha intensa relación amorosa que a obsesionaría durante toda a súa mocidade.
En 1933, tras unha dolorosa separación de Eulogio, partiu a Buenos Aires convidada polo seu amigo e cónsul Pablo Neruda. Instalada nesta cidade participou do movemento intelectual da época, reuníndose cos escritores agrupados ao redor de revístaa Sur. En 1935 iniciou a súa carreira literaria, publicando, A última néboa; tres anos despois lanzou A amortajada, a súa novela máis importante. En agosto de 1940 regresou a Chile, traendo consigo os manuscritos de "A árbore" e "As illas novas". Ao ano seguinte, foi encarcerada tras tentar asasinar ao seu antigo amante, Eulogio Sánchez.
Superado este incidente, en 1944 trasladouse a Estados Unidos, onde viviu por case 30 anos. Os primeiros meses neste país pasounos en soidade, sumida nunha profunda adicción ao alcol. Ese mesmo ano coñeceu a Fal de Saint Phalle, un nobre francés dedicado aos negocios, con quen casou o 1 de abril de 1944 e tivo unha filla, a quen chamou Brigitte, tal como a protagonista da súa segunda novela.
Durante residencia en Estados Unidos continuou activamente o seu traballo literario enfocada especialmente na escritura de obras de teatro. En 1946 publicou A historia de María Griselda e traballou para a UNESCO. Logo do falecemento do seu esposo en 1969, partiu a bos Aires; alí permaneceu ata 1973, ano en que regresou a Chile para quedar de maneira definitiva. A pesar de levar moitos anos no estranxeiro, nunca renunciou ao seu pasaporte chileno, o que limitou as súas posibilidades de recibir premios nos países onde desenvolvera parte importante da súa obra.En Chile, as penas e o alcol debilitaron a súa saúde; morreu o 6 de maio de 1980, en completa soidade, nunha sala común dun hospital público e sen obter o Premio Nacional de Literatura. A súa obra inédita e as súas novelas máis coñecidas, foron recompiladas e publicadas por Lucía Guerra dezasete anos despois da súa morte, baixo o título de Obras completas.
A pesar da súa brevidade, a produción de María Luisa Bombal logrou unha importante repercusión no medio literario, instalándose como unha das primeiras expoñentes da novela contemporánea latinoamericana. a súa técnica foi comparada coa de autores senlleiros como a inglesa Virginia Woolf e o estadounidense William Faulkner. Así mesmo, A amortajada foi sinalada como antecedente de Pedro Páramo, única novela do mexicano Juan Rulfo, publicada en 1955.
Durante as últimas décadas do século XX e ata a actualidade, a crítica literaria ha retomado a obra de Bombal á luz de novas perspectivas teóricas que permiten realizar outras lecturas dos seus textos. Tal foi a achega dos estudos de xénero, que recoñecen nesta escritora unha primeira expresión de problemáticas que logo cobrarían maior relevancia, como as relacións entre o home e a muller e os papeis asignados a esta dentro da sociedade. Neste sentido, a temática desenvolvida por María Luisa Bombal foi, sen dúbida, adiantada ao seu tempo. Recentemente a súa obra foi reeditada con motivo do centenario do seu nacemento.
Fonte de información: http://www.memoriachilena.cl/602/w3-article-3597.html
Ningún comentario:
Publicar un comentario