Robert Burns Woodward

(Boston, 1917 - Cambridge, 1979) Químico estadounidense, soado polos seus traballos no campo da química orgánica, en especial pola síntese da compostos orgánicos complexos. En 1965 foille concedido o premio Nobel de Química polos seus traballos en sínteses de química orgánica.
Desde moi novo Woodward demostrou un gran interese pola química. Con tan só 16 anos ingresou no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts, do cal foi expulsado pola súa falta de atención ante os estudos formais. Con todo, en 1936 obtivo o título de licenciado e un ano máis tarde o de doutoramento, tras o cal se trasladou á Universidade de Harvard, onde impartiu clases de química desde 1941 ata 1963.

Está considerado como o pai da síntese orgánica moderna. Realizou investigacións punteiras en numerosas ramas da química orgánica, entre as cales destacan as relacionadas coa síntese de compostos orgánicos complexos, como a quinina (1944), o colesterol e a cortisona (1951), o ácido lisérgico e a estricnina (1954), a reserpina (1954), a clorofila (1960), os antibióticos da tetraciclina (1962) e a cianocobalanina ou vitamina B12 (1971), esta última en colaboración cun equipo de investigadores suízos.

Durante a Segunda Guerra Mundial as súas investigacións centráronse no descubrimento da estrutura da penicilina, a cal conseguiu esclarecer en 1945 mediante o emprego de técnicas espectroscópicas. Os logros conseguidos por Woodward na determinación das estructuas por medio de técnicas espectroscópicas impulsaron enormemente o desenvolvemento desta disciplina; entre as estruturas moleculares deducidas por Woodward destacan a penicilina, a oxitetraciclina e a estricnina.
As investigacións de Woodward destacaron polo enxeño demostrado ao acometer os diversos pasos necesarios na síntese orgánica de compostos complexos a partir de materias primas sinxelas. Coa síntese da quinina demostrou que a comprensión dos mecanismos desenvolvidos nas reaccións químicas permitía realizar unha secuencia de reaccións capaz de proporcionar compostos de elevada complexidade en laboratorio.

Debido á brillantez da súa carreira, foi subvencionado por unha compañía farmacéutica en 1963 para fundar o Instituto Woodward de Investigación en Basilea (Suíza), onde dirixiu numerosos proxectos de investigación paralelamente aos traballos desenvolvidos en Harvard. Os seus métodos de traballo permitiron o desenvolvemento de novos métodos de síntese xeral. En 1965 confeccionou un conxunto de regras, coñecidas co nome de regras de Woodward-Horrmann.

Fonte de información: http://www.biografiasyvidas.com/biografia/w/woodward.htm