Carmen Martín Gaite

Carmen Martín Gaite naceu en Salamanca o 8 de decembro de 1925 Licenciouse en Filosofía e Letras na Universidade de Salamanca, onde coñeceu a Ignacio Aldecoa e a Agustín García Calvo. Nesa universidade tivo ademais o seu primeiro contacto co teatro participando como actriz en varias obras. Colaborou en varias revistas como Traballos e Días en Salamanca e Revista Nova en Madrid. Trasladouse a esta cidade en 1950 e doutorouse na Universidade de Madrid coa tese Usos amorosos do XVIII en España. Ignacio Aldecoa, cuxa obra estudaría posteriormente, introduciuna no seu círculo literario, onde coñeceu a Josefina Rodríguez, Alfonso Xastre, Juan Benet, Medardo Frade e Jesús Fernández Santos e Rafael Sánchez Ferlosio, con quen casou en 1954. Desta maneira incluíuse na que sería coñecida como a Xeración do 55 ou Xeración da Posguerra.

Escribiu o seu primeiro conto, Un día de liberdade, en 1953, aínda que confesa escribir desde os 8 anos. Comeza a súa carreira literaria co balneario obtendo en 1955 un dos premios literarios de maior prestixio en España, o Café Xixón. Tres anos despois presenta a que sería a súa obra senlleira, Entre visillos, ao Premio Nadal, gañándoo.

Escribe dúas obras de teatro, o monólogo A pan seco en 1957, que foi representado en 1987, e A irmá pequena en 1959, rescatada en 1998 polo director de teatro Angel García Moreno e estreada o 19 de xaneiro de 1999 en Madrid.

Durante a década dos sesenta continúa cultivando a narrativa, con obras tan importantes como A ataduras (1960) ou Ritmo lento (1963), pero é nos setenta cando vemos a versatilidade de Martín Gaite. Publica os seus dous ensaios sobre o proceso contra Macanaz ademais da súa tese, recompila a súa poesía na refachos (1976), e unha das súas obras cume, a novela Ladaíñas, sae á luz en 1974. Tamén a esta década debemos a súa primeira recompilación de relatos, Contos completos. A súa faceta xornalística caracterízase pola súa etapa de redactora nos comezos de Diario 16.

O seu matrimonio con Rafael Sánchez Ferlosio durou uns anos antes de acabar en separación, nos cales tiveron 1 filla, Marta, a quen dedicou o conto A raíña das neves. Faleceu antes que ela.

Entre outros logros, Martín Gaite destaca por ser a primeira muller á que se lle concede o Premio Nacional de Literatura co cuarto de atrás en 1978, e por gañar en 1994 o Premio Nacional das Letras polo conxunto da súa obra. Foi unha das persoas máis, e mellor, premiadas do mundo da literatura; obtivo o Príncipe de Asturias en 1988 compartido co poeta galego José Ángel Valente [1929-2000], o Premio Acivro de Honra en 1988 como recoñecemento a toda a súa obra, o Premio Castela e León das Letras en 1992, Medalla de Ouro do Círculo de Belas Artes en 1997, Pluma de Prata do Círculo da Escritura outorgada en xuño de 1999 e cuxa cerimonia foi retransmitida por videoconferencia a través de Internet, algo sen precedentes, ata aquel momento, no mundo literario. Co seu ensaio Usos amorosos da posguerra española recibiu en 1987 o Premio Anagrama de Ensaio e o Libro de Ouro dos libreiros españois. Esta obra dispara as súas vendas, e desde entón as obras de Carmen Martín Gaite están sempre entre as máis vendidas en España, sendo espectacular o seu éxito na Feira do libro de Madrid, onde adoitaba ser a súa obra de cada tempada a máis vendida da feira.

Cultivou tamén a crítica literaria e a tradución destacando en autores como Gustave Flaubert [1821-1880], Rainer Maria Rilke [1875-1926] e Emily Brönte [1818-1848], colaborou, así mesmo, nos guións de series para Televisión Española Santa Teresa de Jesús (1982) e Celia (1989), serie infantil baseada nos famosos contos da escritora madrileña Elena Fortún (1886-1952).

Publica dous enormes éxitos de crítica e público, O raro é vivir en 1997 e Irse de casa en 1998, e en 1999 publícase e representa A irmá pequena e recompila en Cóntame, coa colaboración da Emma Martinell Gifre, ensaios e contos escritos entre 1953 e 1997.

En 2000 diagnostícaselle un cancro que preto de mes e medio despois acabará coa súa vida o 23 de xullo nunha clínica de Madrid. É enterrada nel Boalo, onde residiu os seus últimos anos na casa familiar e onde están enterrados os seus pais e a súa filla.
Fonte de información:http://escritoras.com/escritoras/Carmen-Martin-Gaite