Eugenio falóunos do cine antigo e nos nombrou algunha película entre as que destacaba as de Chaplin por iso os vou a falar un pouco del porque pareceume bastante interesante.
Aos dezanove anos Charlie viviu o primeiro dos seus numerosos e intensos romances, ao namorarse perdidamente da nova actriz Hetty Kelly. Con Fred Karno o futuro Charlot perfeccionara e diversificara os seus notables recursos mímicos, e o director incluíuno na troupe que realizaba unha xira a París en 1909 e ao ano seguinte outra de seis meses por Estados Unidos. Foi a época en que Mack Sennett obtivo un gran éxito cos seus filmes curtos de bañistas e policías, baseados en corridas, xesticulacións esaxeradas, paus e pelexas con tortas de crema. Sennett adiviñaba as posibilidades cinematográficas da mímica máis refinada e complexa de Chaplin, e cando este realizou a súa segunda xira en 1912 convenceuno para que se incorporase á súa produtora, a Keystone.
Coa Essanay, Chaplin pasou a escribir e dirixir os catorce films que rodou ese ano. Tiñan xa unha duración de dous rolos, unha trama máis complicada que introducía toques románticos e melancólicos na receita humorística, e un guión meticulosamente estruturado e ensaiado. Chaplin era o protagonista absoluto (nalgún en rol feminino), e na maioría deles a súa partenaire era Edna Purviance. Cabe lembrar A Night in the Show, The Champion, The Night Out e sobre todo The Tramp (O vagabundo), na que redondeaba o personaxe que logo se coñecería como Charlot. El mesmo contaría despois que foi escollendo case ao azar -como o faría un vagabundo real- o chapeu, o bastón, os anchos pantalóns, a chaqueta estreita e os zapatones. O resultado foi a vestimenta máis famosa e perdurable na historia do cinema.
Tamén en 1918 realizou unha xira para vender bonos de guerra xunto a outras dúas superestrellas da época: Mary Pickford (chamada «A noiva de América») e o galán acrobático Douglas Fairbanks. Coa First National filmou doce películas entre ese ano e 1922, algunhas tan clásicas na súa filmografía como A Dog Life (Vida de can) e Shoulder Arms (Armas ao ombreiro). E tamén a que se considera a súa primeira obra mestra, na que cinceló o seu estilo tragicómico, crítico e sutilmente conmovedor: The Kid (O mozo), con Jackie Coogan, a infaltable Purviance e seis rolos de duración. En 1921 regresou por primeira vez a Europa para a estrea desa película e recibiu unha recepción multitudinaria, á vez que a severa crítica europea consagrouno como un xenio do cinema.
Nesa época iniciou a gran triloxía final do personaxe de Charlot, rodando en 1925 The Gold Rush (A quimera do ouro), da que en 1942 realizou unha versión sonora narrada pola súa voz e con música propia. Xa en 1927 estreouse a primeira película sonora, O cantor de jazz, coa o Jolson, pero Chaplin seguía fiel ao cinema mudo cando en 1928 realizou The circus (O circo), película que el mesmo consideraba menos lograda que as que integraban a triloxía, a pesar de ser un magnífico filme cómico. Por esta película recibiu o seu primeiro Óscar da Academia en 1929. Dous anos máis tarde estreou City Lixeiros (Luces da cidade), paradigma da tenrura e a desolación da súa alter ego cinematográfico, con inclusión de escenas sonoras e música de Chaplin.
Fonte de información: http://www.biografiasyvidas.com/monografia/chaplin/