xoves, 16 de febreiro de 2017

O cine

Debido a película da ``invención de Hugo´´ na clase de relición empezamos a falar do cine e dos sues comezos.
Eugenio falóunos do cine antigo e nos nombrou algunha película entre as que destacaba as de Chaplin por iso os vou a falar un pouco del porque pareceume bastante interesante.

Resultado de imagen de gif de chaplin 

 Aos dezanove anos Charlie viviu o primeiro dos seus numerosos e intensos romances, ao namorarse perdidamente da nova actriz Hetty Kelly. Con Fred Karno o futuro Charlot perfeccionara e diversificara os seus notables recursos mímicos, e o director incluíuno na troupe que realizaba unha xira a París en 1909 e ao ano seguinte outra de seis meses por Estados Unidos. Foi a época en que Mack Sennett obtivo un gran éxito cos seus filmes curtos de bañistas e policías, baseados en corridas, xesticulacións esaxeradas, paus e pelexas con tortas de crema. Sennett adiviñaba as posibilidades cinematográficas da mímica máis refinada e complexa de Chaplin, e cando este realizou a súa segunda xira en 1912 convenceuno para que se incorporase á súa produtora, a Keystone.
Resultado de imagen de chaplinCharlie Chaplin chegou a Hollywood na primavera de 1913, e comezou a traballar en novembro. O 2 de febreiro de 1914 estreábase a súa primeira película, Making a Living (Gañándose a vida, tamén coñecida como Charlot xornalista). Nese mesmo ano rodou 35 films dun rolo (curtos de entre doce e dezaseis minutos de duración), escritos e dirixidos por Sennett, o propio Charles ou outros directores. Aínda as súas caracterizacións eran só esbozos do vagabundo inxenuo e sentimental que lle daría fama en todo o mundo, pero como Chaplin interpretaba en cada un un oficio ou situación distinta, bautizaríallos logo como Charlot bailarín, Charlot camareiro, Charlot de conquista, Charlot ladrón elegante, etc. O éxito foi irresistible, e en 1915 a produtora Essanay rouboulle a Sennett a súa estrela por un contrato de 1.500 dólares á semana. Cifra fabulosa para un cómico de cinema mudo, que en Keystone viña cobrando dez veces menos.

Coa Essanay, Chaplin pasou a escribir e dirixir os catorce films que rodou ese ano. Tiñan xa unha duración de dous rolos, unha trama máis complicada que introducía toques románticos e melancólicos na receita humorística, e un guión meticulosamente estruturado e ensaiado. Chaplin era o protagonista absoluto (nalgún en rol feminino), e na maioría deles a súa partenaire era Edna Purviance. Cabe lembrar A Night in the Show, The Champion, The Night Out e sobre todo The Tramp (O vagabundo), na que redondeaba o personaxe que logo se coñecería como Charlot. El mesmo contaría despois que foi escollendo case ao azar -como o faría un vagabundo real- o chapeu, o bastón, os anchos pantalóns, a chaqueta estreita e os zapatones. O resultado foi a vestimenta máis famosa e perdurable na historia do cinema.
Tamén en 1918 realizou unha xira para vender bonos de guerra xunto a outras dúas superestrellas da época: Mary Pickford (chamada «A noiva de América») e o galán acrobático Douglas Fairbanks. Coa First National filmou doce películas entre ese ano e 1922, algunhas tan clásicas na súa filmografía como A Dog Life (Vida de can) e Shoulder Arms (Armas ao ombreiro). E tamén a que se considera a súa primeira obra mestra, na que cinceló o seu estilo tragicómico, crítico e sutilmente conmovedor: The Kid (O mozo), con Jackie Coogan, a infaltable Purviance e seis rolos de duración. En 1921 regresou por primeira vez a Europa para a estrea desa película e recibiu unha recepción multitudinaria, á vez que a severa crítica europea consagrouno como un xenio do cinema.
Resultado de imagen de chaplin gifsXa en 1919 Chaplin, Pickford e Fairbanks, xunto ao director David W. Griffith (sen dúbida outro xenio do cinema) constituíran a produtora independente United Artists, pero Chaplin non traballou para esta ata non acabar o seu contrato coa First National. En 1923, con produtora propia, sólida fortuna persoal e unha suntuosa mansión en Beverly Hills, sentiu ao fin coas mans libres para desenvolver sen ataduras a súa creatividade. Ese ano dirixiu, sen actuar, a excelente A Woman of Paris, coa súa admirada Edna e Adolphe Menjou. O multifacético creador tiña xa trinta e cinco anos, e o 24 de novembro de 1924 contraeu matrimonio en México coa novísima actriz Lolita McMurray (ou Lita Grey), de só dezaseis anos. A unión durou ata 1927 e Chaplin obtivo dela as súas dous primeiros fillos (Charles Spencer e Sydney Earle) e pagou un millón de dólares ao divorciarse do seu Lolita.

Nesa época iniciou a gran triloxía final do personaxe de Charlot, rodando en 1925 The Gold Rush (A quimera do ouro), da que en 1942 realizou unha versión sonora narrada pola súa voz e con música propia. Xa en 1927 estreouse a primeira película sonora, O cantor de jazz, coa o Jolson, pero Chaplin seguía fiel ao cinema mudo cando en 1928 realizou The circus (O circo), película que el mesmo consideraba menos lograda que as que integraban a triloxía, a pesar de ser un magnífico filme cómico. Por esta película recibiu o seu primeiro Óscar da Academia en 1929. Dous anos máis tarde estreou City Lixeiros (Luces da cidade), paradigma da tenrura e a desolación da súa alter ego cinematográfico, con inclusión de escenas sonoras e música de Chaplin.

As películas

Na clase de inglés co nativo fixemos unha especie de xogo o cal consistía en describir loxicamente en inglés unha película.
Ao principio non participamos moito pode ser pora vergoña pero finalmente non queríamos volver a clase polo que nos estaba a gustar.
Saíron algunhas películas tan famosas como en busca da felicidade, a sirenita, buscando a nemo...
Resultado de imagen de gifs de buscando a nemo
Como xa os dixe máis dungha vez os recomendo que verades a miña pelicula favorita que é en busca da felicidade.
 Chris Gardner (Will Smith) é un pai de familia que loita por sobrevivir. A pesar dos seus valentes intentos para manter á familia á boia, a nai (Thandie Newton) do seu fillo de cinco anos Christopher (Jaden Christopher Syre Smith) comeza a derrubarse por mor da tensión constante da presión económica; incapaz de soportalo, en contra dos seus sentimentos, decide marcharse.

Chris, convertido agora en pai solteiro, tenazmente continúa buscando un traballo mellor pago empregando todas as tácticas comerciais que coñece. Consegue unhas prácticas nunha prestixiosa correduría de bolsa e, a pesar de non percibir ningún salario, acepta coa esperanza de finalizar o plan de estudos cun traballo e un futuro prometedor. Sen colchón económico algún, pronto botan a Chris e ao seu fillo do piso no que viven e ven obrigados a vivir en centros de acollida, estacións de autobús, cuartos de baño ou alá onde atopen refuxio para pasar a noite.

A pesar das súas preocupacións, Chris continúa cumprindo as súas obrigacións como pai e móstrase cariñoso e comprensivo, empregando o afecto e a confianza que o seu fillo depositou nel como incentivo para superar os obstáculos aos que se enfronta.
Resultado de imagen de gifs en busca de la felicidad

Educación social

1. Segundo o Ministerio de Educación, os graos en Traballo Social que maior número de prazas vacantes oferta cada curso atópanse na Cataluña, Comunidade Valenciana e Andalucía.

    A Universitat de Barcelona oferta un total de 180;
    A Universitat de València 160 prazas
    A Universidade de Granada 135.


2. Traballo Social presenta un índice de empleabilidad do 62%

O estudo Inserción laboral dos estudantes universitarios elaborado polo Ministerio de Educación Cultura e Deporte afirma que o 37% dos graduados en Educación Social desempéñanse en postos acordes ao seu nivel formativo.

3. Os soldos destes profesionais oscilan entre 20.000 e 36.000 euros anuais

Segundo o mesmo Informe de Inserción Laboral, un recentemente egresado en Educación Social cobra unha retribución media de 21.179 brutos anuais. Os profesionais con máis experiencia gañan máis e presentan condicións laborais melloradas. Unha 4,8% gana máis de 36.000 euros ao ano.
Doutra banda, o 47% ten contratos indefinidos fronte ao 53% que é temporal.

4. Saídas profesionais

A taxa de afiliación á Seguridade Social dos profesionais de Educación Social rolda o 60%. A porcentaxe de graduados que se desempeña na área privada é moi similar ao que o fai na Administración, repartíndose case ao 50%. O 5,2% rexístrase como autónomo durante os 4 primeiros anos posteriores a finalizar a formación.

Fonte de información: http://noticias.universia.es/educacion/noticia/2015/08/17/1129871/estudiar-educacion-social.html

mércores, 15 de febreiro de 2017

Robert Burns Woodward

(Boston, 1917 - Cambridge, 1979) Químico estadounidense, soado polos seus traballos no campo da química orgánica, en especial pola síntese da compostos orgánicos complexos. En 1965 foille concedido o premio Nobel de Química polos seus traballos en sínteses de química orgánica.
Resultado de imagen de Robert Burns WoodwardDesde moi novo Woodward demostrou un gran interese pola química. Con tan só 16 anos ingresou no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts, do cal foi expulsado pola súa falta de atención ante os estudos formais. Con todo, en 1936 obtivo o título de licenciado e un ano máis tarde o de doutoramento, tras o cal se trasladou á Universidade de Harvard, onde impartiu clases de química desde 1941 ata 1963.

Está considerado como o pai da síntese orgánica moderna. Realizou investigacións punteiras en numerosas ramas da química orgánica, entre as cales destacan as relacionadas coa síntese de compostos orgánicos complexos, como a quinina (1944), o colesterol e a cortisona (1951), o ácido lisérgico e a estricnina (1954), a reserpina (1954), a clorofila (1960), os antibióticos da tetraciclina (1962) e a cianocobalanina ou vitamina B12 (1971), esta última en colaboración cun equipo de investigadores suízos.

Durante a Segunda Guerra Mundial as súas investigacións centráronse no descubrimento da estrutura da penicilina, a cal conseguiu esclarecer en 1945 mediante o emprego de técnicas espectroscópicas. Os logros conseguidos por Woodward na determinación das estructuas por medio de técnicas espectroscópicas impulsaron enormemente o desenvolvemento desta disciplina; entre as estruturas moleculares deducidas por Woodward destacan a penicilina, a oxitetraciclina e a estricnina.
Resultado de imagen de Robert Burns WoodwardAs investigacións de Woodward destacaron polo enxeño demostrado ao acometer os diversos pasos necesarios na síntese orgánica de compostos complexos a partir de materias primas sinxelas. Coa síntese da quinina demostrou que a comprensión dos mecanismos desenvolvidos nas reaccións químicas permitía realizar unha secuencia de reaccións capaz de proporcionar compostos de elevada complexidade en laboratorio.

Debido á brillantez da súa carreira, foi subvencionado por unha compañía farmacéutica en 1963 para fundar o Instituto Woodward de Investigación en Basilea (Suíza), onde dirixiu numerosos proxectos de investigación paralelamente aos traballos desenvolvidos en Harvard. Os seus métodos de traballo permitiron o desenvolvemento de novos métodos de síntese xeral. En 1965 confeccionou un conxunto de regras, coñecidas co nome de regras de Woodward-Horrmann.

Fonte de información: http://www.biografiasyvidas.com/biografia/w/woodward.htm