Arturo Pérez-Reverte

Arturo Pérez-Reverte (Cartaxena, España, novembro de 1951) dedícase en exclusiva á literatura, tras vivir 21 anos (1973-1994) como reporteiro de prensa, radio e televisión, cubrindo informativamente os conflitos internacionais nese período. Traballou doce anos como reporteiro no diario Pobo, e nove nos servizos informativos de Televisión Española (TVE), como especialista en conflitos armados.
Como reporteiro, Arturo Pérez-Reverte cubriu, entre outros conflitos, a guerra de Chipre, diversas fases da guerra do Líbano, a guerra de Eritrea, a campaña de 1975 no Sahara, a guerra do Sahara, a guerra das Malvinas, a guerra do Salvador, a guerra de Nicaragua, a guerra do Chad, a crise de Libia, as guerrillas do Sudán, a guerra de Mozambique, a guerra de Angola, o golpe de estado de Tunes, etc. Os últimos conflitos que viviu son: a revolución de Rumania (1989-90), a guerra de Mozambique (1990), a crise e guerra do Golfo (1990-91), a guerra de Croacia (1991) e a guerra de Bosnia (1992-93-94).

Desde 1991 e, de forma continua, escribe unha páxina de opinión en XLSemanal, suplemento do grupo Vocento que se distribúe simultaneamente en 25 diarios españois, e que se converteu nunha das seccións máis lidas da prensa española, superando os 4.500.000 de lectores.

O húsar (1986), O mestre de esgrima (1988), A táboa de Flandes (1990), O club Dumas(1993), A sombra do aguia (1993), Territorio comanche (1994), Un asunto de honra (Cachito) (1995), Obra Breve (1995), A pel do tambor (1995), Patente de corso (1998), A carta esférica (2000), Con ánimo de ofender (2001), A Raíña do Sur (2002), Cabo Trafalgar (2004), Non me colleredes vivo (2005), O pintor de batallas (2006), Un día de cólera (2007), Ollos azuis (2009), Cando eramos honrados mercenarios (2009), O Asedio (2010), O tango da Garda Vella (2012), O francotirador paciente (2013),  Cans e fillos de cadela (2014) e A guerra civil contada aos mozos (2015) son títulos que seguen presentes nos estantes de éxitos das librerías, e consolidan unha espectacular carreira literaria máis aló das nosas fronteiras, onde recibiu importantes galardóns literarios e traduciuse a máis de 40 idiomas. Arturo Pérez-Reverte ten un dos catálogos vivos máis destacados da literatura actual.

A finais de 1996 aparece a colección As aventuras do capitán Alatriste, que desde o seu lanzamento convértese nunha das series literarias de maior éxito. Por agora consta dos seguintes títulos, que alcanzaron cifras de vendas sen parangón na edición española: O capitán Alatriste (1996), Limpeza de sangue (1997), O sol de Breda (1998), O ouro do rei (2000), O cabaleiro do jubón amarelo (2003), Corsarios de Levante (2006) e A ponte dos Asasinos (2011). En 2016 Alfaguara reuniu as sete novelas no volume Todo Alatriste. Facía moito tempo que no panorama novelístico non aparecía un personaxe, como Diego Alatriste, que os lectores fixesen seu e cuxa continuidade reclaman. Un personaxe como Sherlock Holmes, Marlowe, ou como Hércules Poirot.
Alatriste encarna a un capitán español dos terzos de Flandes -de feito non é capitán, pero que máis dá-. Unha figura humana, coas súas grandes virtudes e os seus grandes defectos, perfectamente trazada, minuciosamente situada no seu tempo -século XVII- e a súa xeografía, rodeada de amigos que fixeron historia, partícipe das máis principais fazañas da súa época. Un personaxe para sempre.

Arturo Pérez-Reverte ingresou na Real Academia Española o 12 de xuño de 2003, lendo un discurso titulado O fala dun bravo do século XVII.

Desde abril de 2016 é editor e cofundador da web de libros e autores Zenda.
FONTE DE INFORMACIÓN: http://www.perezreverte.com/biografia/