La memoria

A memoria é un proceso psicolóxico que serve para almacenar información codificada. Dita información pode ser recuperada, unhas veces de forma voluntaria e consciente e outras de maneira involuntaria. No estudo da memoria, uns investigadores destacaron os seus compoñentes estruturais mentres outros se centraron nos procesos de memoria.

Posiblemente o máis importante para calquera ser humano é a súa capacidade para almacenar experiencias e poder beneficiarse das devanditas experiencias na súa actuación futura.
A engrenaxe e os mecanismos que rexen o funcionamento deste colosal proceso psicolóxico funcionan con tal grao de perfección que a persoa sa apenas é consciente de que todas as súas accións e todas as súas comunicacións verbais dependen do correcto funcionamento da súa memoria. Con todo, cando a memoria falla, xa sexa de maneira circunstancial e momentánea, xa sexa de maneira permanente, o individuo dáse conta, no medio da frustración, da súa importancia.
O presente vai realizar coa finalidade de obter máis coñecemento sobre o proceso da memoria, clases de memorias, almacén da memoria, teoría dos Pensamentos, teoría do Esquecemento, e os trastornos da memoria.

DESENVOLVO
1) Concepto do proceso da memoria
A memoria humana é a función cerebral resultado de conexións sinápticas entre neuronas mediante a que o ser humano pode reter experiencias pasadas. Os recordos créanse cando as neuronas integradas nun circuíto reforzan a intensidade das sinapsis.
A memoria humana, a diferenza da memoria dos animais que actúa principalmente sobre a base das súas necesidades presentes, pode contemplar o pasado e planear o futuro. Respecto da súa capacidade, calculouse o cerebro humano pode almacenar información que enchería uns vinte millóns de volumes, como nas maiores bibliotecas do mundo. Algúns neurocientíficos calcularon que en toda unha vida utilízase só unha diezmilésima parte (0,0001) do potencial do cerebro.
2) Clase da memoria
Segundo o alcance temporal co que se correspondan, clasifícanse, convencionalmente, en memoria a curto prazo (consecuencia da simple excitación da sinapsis para reforzala ou sensibilizala transitoriamente) e memoria a longo prazo (consecuencia dun reforzamento permanente da sinapsis grazas á activación de certos xenes e á síntese das proteínas correspondentes).
Memoria Sensorial: Denomínanse memorias sensoriais a unha serie de almacéns de información provenientes dos distintos sentidos que prolongan a duración da estimulación. Isto facilita, xeralmente, o seu procesamento na Memoria Operativa.
Os almacéns máis estudados foron os dos sentidos da vista e o oído.
O almacén icónico encárgase de recibir a percepción visual. Considérase un depósito de líquido de gran capacidade no cal a información almacenada é unha representación isomórfica da realidade de carácter puramente físico e non categorial (aínda non se recoñeceu o obxecto). Esta estrutura é capaz de manter nove elementos aproximadamente, por un intervalo de tempo moi curto (ao redor de 250 milisegundos). Os elementos que finalmente se transferirán á Memoria Operativa serán aqueles a os que o usuario preste atención.
O almacén ecoico, pola súa banda, mantén almacenados os estímulos auditivos ata que o receptor recibise a suficiente información para poder procesala definitivamente na Memoria Operativa.
Memoria Operativa (Memoria a curto prazo): A Memoria Operativa (tcc MCP, ou memoria a curto prazo) é o sistema onde o individuo manexa a información a partir da cal está a interactuar co ambiente. Aínda que esta información é máis duradeira que a almacenada nas memorias sensoriais, está limitada a, aproximadamente, 7±2 elementos durante 10 s (span de memoria) se non se repasa.

FONTE DE INFORMACIÓN: http://www.monografias.com/trabajos61/memoria/memoria.shtml