Cloroplastos

A verdade é que tes que querer moito a bioloxía para estudar o que estamos agora mesmo a estudar. É bastante difícil por iso Xosé nos dividiu o temario en dous para o exámen. A mín sinceramente non me gusta nada estos temas por iso prefiro non falar moito destes temas , por o que creo que o mellor e falar dos cloroplastos xa que paréceme un tema bastante interesante e entretido.

Os cloroplastos son orgánulos aínda maiores e atópanse nas células de plantas e algas, pero non nas de animais e fungos. A súa estrutura é aínda máis complexa que a mitocondrial: ademais das dúas membranas da envoltura, teñen numerosos sacos internos formados por membrana que encerran o pigmento verde chamado clorofila. Desde o punto de vista da vida terrestre, os cloroplastos desempeñan unha función aínda máis esencial que a das mitocondrias: neles ocorre a fotosíntesis; esta función consiste en utilizar a enerxía da luz solar para activar a síntese de moléculas de carbono pequenas e ricas en enerxía, e vai acompañado de liberación de osíxeno. Os cloroplastos producen tanto as moléculas nutritivas como o osíxeno que utilizan as mitocondrias.

ESTRUCTURA DO CLOROPLASTO
Os cloroplastos son orgánulos con forma de disco, de entre 4 e 6 m de diámetro e 10 m ou máis de lonxitude. Aparecen en maior cantidade nas células das follas, lugar no cal parece que poden orientarse cara á luz. É posible que nunha célula haxa entre corenta e cincuenta cloroplastos, e en cada milímetro cadrado da superficie da folla hai 500.000 cloroplastos. Cada cloroplasto está recuberto por unha membrana dobre. O cloroplasto contén no seu interior unha sustancia básica denominada estroma, a cal está atravesada por unha rede complexa de discos conectados entre si, chamados lamelas. Moitas das lamelas atópanse apiladas coma se fosen pratos; a estas pilas chámaselles semente.
As moléculas de clorofila, que absorben luz para levar a cabo a fotosíntesis, están unidas ás lamelas. A enerxía luminosa capturada pola clorofila é convertida en adenosin-trifosfato (ATP) e moléculas reductoras (NADPH) mediante unha serie de reaccións químicas que teñen lugar nos semente. Os cloroplastos tamén conteñen gránulos pequenos de almidón onde se almacenan os produtos da fotosíntesis de forma temporal.
Nas plantas, os cloroplastos desenvólvense en presenza de luz, a partir duns orgánulos pequenos e incoloros que se chaman proplastos. A medida que as células se dividen nas zonas en que a planta está a crecer, os proplastos que están no seu interior tamén se dividen por fisión. Deste xeito, as células fillas teñen a capacidade de producir cloroplastos.
Nas algas, os cloroplastos divídense directamente, sen necesidade de desenvolverse a partir de proplastos. A capacidade que teñen os cloroplastos para reproducirse a si mesmos, e a súa estreita similitude, con independencia do tipo de célula en que se atopen, suxiren que estes orgánulos foron algunha vez organismos autónomos que estableceron unha simbiose na que a célula vexetal era o hóspede.
FONTE DE INFORMACIÓN: http://www.botanica.cnba.uba.ar/Pakete/3er/LaCelula/Cloroplastos.htm