Este segundo sentido máis amplo aplícase a todos os procesos literarios que están expostos ou expresados coa mesma finalidade e con propósito persuasivo. Esta finalidade de persuadir ao destinatario é a que diferencia a oratoria doutros procesos comunicativos orais. Do mesmo xeito que a finalidade da didáctica é ensinar e a da poética deleitar, o que pretende a oratoria é convencer de algo. A persuasión consiste en que coas razóns que un expresa oralmente indúcese, move ou obriga a outro a crer ou facer unha cousa. Agora ben, non é a súa única finalidade. O propósito da oratoria pública pode ir desde transmitir información a motivar á xente para que actúe, ou simplemente relatar unha historia. Os bos oradores deberían ser capaces de cambiar as emocións dos seus oíntes e non só informalos. A oratoria pode ser unha poderosa ferramenta que se usa para propósitos tales como a motivación, influencia, persuasión, información, tradución ou simple entretemento.Características
- Frecuentes vocativos (chamadas de atención a quen está escoitando o discurso: os xuíces, o pobo ao que se chama «Quiritas» ou cidadáns, ou ben á mesma persoa a quen se acusa).
- Abundante uso de preguntas retóricas.
- Abundante uso da segunda persoa do singular.
- Frecuentes cambios de ton, inflexións na voz do que está a falar, que no texto represéntanse coas exclamacións, as preguntas, os vocativos.
- Subordinación abundante.
Segundo a cantidade de oradores, clasifícase en:
- Oratoria individual
Porque fai uso da palabra, sen a participación doutra ou outras persoas, dise que está a utilizar a oratoria individual. Esta é quizá una das formas elocutivas de máis arraigamento no ámbito social pois é de uso obrigatorio en todas as medidas e esferas onde o home desenvolve a súa vida física, afectiva e laboral.
- Oratoria grupal
Caracterízase pola presenza de dúas ou máis persoas no estrado falando.
FONTE DE INFORMACIÓN: https://es.wikipedia.org/wiki/Oratoria
Ningún comentario:
Publicar un comentario