Concepción Arenal

Escritora e activista social española (O Ferrol, 1820 - Vigo, 1893). Sorteando as dificultades que na súa época opoñíanse ao acceso das mulleres á universidade, estudou en Madrid Dereito, Socioloxía, Historia, Filosofía e idiomas (tendo mesmo que acudir a clase disfrazada de home).
En 1847 casou con don Fernando García Carrasco, avogado e escritor, e ambos os esposos colaboraron na Iberia. O seu primeiro libro foi a novela Historia dun corazón, e en 1851 publicou Fábulas en verso. Enviudó en 1855 e retirouse a Potes (Santander) cos seus fillos, e máis tarde a Galicia. Próxima ao krausismo, pronto foron coñecidas as súas críticas á inxustiza social do seu tempo (particularmente contra a marxinación da muller, a condición obreira e o sistema penal), fundamento dun reformismo social de raíz católica.
En 1862 publicou o seu Manual do visitador do preso, traducido a case todos os idiomas europeos. En 1864 foi nomeada visitadora xeral de prisións de mulleres. Colaborou con Fernando de Castro no Ateneo Artístico e Literario de Señoras, precedente de posteriores iniciativas en prol da educación da muller como medio para alcanzar a igualdade de dereitos. Desenvolveu unha intensa actividade filantrópica: foi fundadora do Padroado dos Dez, da Construtora Benéfica e do xornal A Voz da Caridade (1870), secretaria da Cruz Vermella de Madrid, directora dun hospital de campaña durante a Terceira Guerra Carlista.
Ao mesmo tempo, elaborou unha ampla obra escrita, na que reflexionaba sobre propostas como a lexitimidade da guerra xusta en defensa dos dereitos humanos (Ensaio sobre dereitos de xentes), a orientación do sistema penal cara á reeducación dos delincuentes (O visitador do preso) ou a intervención do Estado en favor dos desvalidos (A beneficencia, a filantropía e a caridade).Como penalista propuxo unha función educativa do sistema penal que reformase ao delincuente en lugar de castigalo, seguindo as ideas do reformador do dereito penal Pedro Dourado Montero.
Outros dos seus estudos destacados son A instrución do pobo, A pena de deportación (premiadas pola Academia de Ciencias Morais e Políticas), Cartas aos delincuentes, Cartas a un obreiro e a un señor, A condición da muller en España (publicada primeiramente en inglés), O delito colectivo, etc. Na obra e na vida de Concepción Arenal domina a esperanzadora certeza de que na sociedade existen os elementos necesarios para consolar todas as dores; non hai máis que harmonizalos.
Das súas obras sobre a condición feminina sobresaen A muller da súa casa e A muller do porvir. Na muller da súa casa (1895), estudou os problemas a que debía enfrontarse a muller española do seu tempo para ocupar digna e eficazmente o posto en que a sociedade humana necesítaa. Sostivo que era unha profunda e nefasta equivocación do home a de manter o principio de que a muller perfecta "non pensa máis que na súa casa, no seu marido e nos seus fillos". Na muller do porvir (1868), sinalou a contradicións na consideración da muller ("Se a lei civil mira á muller como un ser inferior ao home, moral e intelectualmente considerada, por que a lei criminal imponlle iguais penas cando delinque?"), combateu os prexuízos sobre a suposta inferioridade fisiológica, moral e intelectual da muller e explorou as consecuencias do seu acceso á educación e ao traballo.
FONTE DE INFORMACIÓN: http://www.biografiasyvidas.com/biografia/a/arenal.htm